Τα κυριότερα τοπικά προϊόντα που μπορεί να γευτεί κάποιος που θα επισκεφτεί το Παλαιομονάστηρο είναι οι παραδοσιακές πίτες, το κρασί και το τσίπουρο, το μέλι, ο τραχανάς, το καλαμποκάλευρο και διάφορα γλυκά του κουταλιού.

Το Παλαιομονάστηρο βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη των Τρικάλων. Οι περισσότεροι κάτοικοι μετακινούνται με τα αυτοκίνητα τους, ωστόσο έχει και καθημερινή συγκοινωνία μέσω υπεραστικών λεωφορείων του ΚΤΕΛ, με πολλά δρομολόγια για να εξυπηρετούνται όλοι οι κάτοικοι.

Η βασικά ψυχαγωγία των κατοίκων είναι καθημερινά να συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού και να συζητούν. Άλλοι πάλι και κυρίως οι νεότεροι επιλέγουν να πηγαίνουν στο γήπεδο τ ου χωριού όπου αθλούνται και ξεκουράζονται στο υπάρχον αναψυκτήριο ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι πηγαίνουν στα καφενεία όπου πίνουν καφέ και συζητούν τόσο για θάματα της επικαιρότητας όσο για θέματα όπου σχετίζονται με τα παιδικά του χρόνια.

Τέλος, τα Κλήδονα είναι ένα πρόσχαρα έθιμα του χωριού μας. Το προσωνύμιο «Κλήδωνας» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «Κλήδων» που σημαίνει προγνωστικός ήχος που χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει τον συνδυασμό τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων κατά τη διάρκεια της μαντικής τελετής. Ουσιαστικά ο « Κλήδωνας» σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία , η οποία λέγεται ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. Σύμφωνα με το έθιμό, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονταν σε κάθε γειτονιά του χωριού και μία από αυτές, με μπροστάρισσα την χαρακτηρισμένη νύφη, πήγαιναν στο πηγάδι ή σε κάποια βρύση « αμίλητο νερό» και στη διαδρομή μέχρι το σημείο συνάντησής τους , δεν έπρεπε να μιλήσουν σε κανέναν, ώστε το νερό να μην χάσει τις μαγικές του ιδιότητες.

Πριν από αυτό όμως  η κάθε μια κοπέλα έφερνε και έδινε στη νύφη μια χειρίτσα» (μικρό μπουκέτο?) λουλούδια την οποία τοποθετούσε στην τσκάλα (πήλινο δοχείο) κάνοντας μια ευχή είτε για ευζωία &καλοτυχία, είτε μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα να έχει ήδη παντρευτεί. Τελευταία έβαζε την χειρίτσα της στη τσκάλα η νύφη, στη οποία έδενε & ένα δαχτυλίδι, «σφραγίζοντας» & δηλώνοντας έτσι ότι όλη η διαδικασία έλαβε τέλος.

Την τσκάλα γύρωθεν στόλιζαν με μπούμπερη και αγιόκλημα, φυτά με τα οποία έζωναν διάφορα σημεία του σώματος , με σκοπό την ίασή τους, όπως μέση, χέρι, αυχένα κλπ. Μετά το σφράγισμα της σκάλας με αλυσίδα και κλειδαριά, ώστε να διατηρηθούν όλες οι «μαγικές» ιδιότητες του νερού, αλλά και να μην εξανεμιστούν οι ευχές, άρχιζε το τραγούδι και ο χορός.

Τέλος η τσκάλα φυλάγονταν σε μέρος του σπιτιού, ώστε να μην κλαπεί, από τα αγόρια συνήθως, και μετά από τρεις μέρες , παραμονή του Αγ. Αθανασίου και στο ίδιο μέρος, ανοίγονταν και η κάθε κοπέλα αναγνωρίζοντας τη δική της χειρίτσα, την έπαιρνε, ραντίζοντας αρχικά το σώμα της, καθώς το νερό αυτό θεωρούνταν κατά τρόπο τινά ως «αγίασμα» και κατόπιν τη φύλαγε σε κάποιο σημείο του σπιτιού της, έως την επόμενη χρονιά.

Επίσης, ένα άλλο έθιμο είναι οι Λαζαρίνες. Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει διπλό χαρακτήρα καθώς συνδέεται τόσο με την εποχή της  Άνοιξης, αλλά και με την Ανάσταση του Λαζάρου. Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια με τα οποία στόλιζαν μικρά καλαθάκια. Φορώντας παραδοσιακές στολές, οι Λαζαρίνες ξεκινούσαν από την  πλατεία του χωριού και κατευθύνονταν προς το προαύλιο της εκκλησίας όπου έπαιρναν Βάια. Έπειτα πάλι στο προαύλιο της εκκλησίας τραγουδούσαν παραδοσιακά τραγούδια με θρησκευτικές αναφορές

Τα κυριότερα έθιμα που αναβιώνουν μέχρι και στις ημέρες είναι τα Καρκατζάλια. Οι νέοι του χωριού μεταμφιέζονται και φορούν απαραιτήτως μάσκες που έχουν συμβολικό χαρακτήρα, αφού η όψη τους είναι τρομακτική και αποσκοπούν στο να ξορκίσουν το κακό. Τα Καρκατζάλια αποτελούνται από ομάδα (20-25 μεταμφιεσμένων ατόμων) η οποία περιφέρεται από σπίτι σε σπίτι παίρνοντας την ανάλογη αμοιβή. Μερικά από τα απαραίτητα μέλη κάθε ομίλου ήταν ο γαμπρός, η νύφη (νέος μεταμφιεσμένος), ο παπάς, ο  παππούς, ο γιατρός και οι «αρκουδιάρηδες

Οι σημαντικότερες γιορτές του χωριού που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία είναι η γιορτή κρεμμυδιού στις 30 Ιουνίου, όπου οι γυναίκες του χωριού φτιάχνουν διάφορα φαγητά με κρεμμύδι και προσφέρονται στους καλεσμένους σε μια εκδήλωση με συνοδεία χορευτικών και παραδοσιακής μουσικής.

Επίσης , γιορτάζεται ο Άγιος  Χαράλαμπος, οι δώδεκα Απόστολοι καθώς και ο Προφήτης Ηλίας, όπου είναι το μεγαλύτερο πανηγύρι του χωριού με πολλές εκδηλώσεις.